Interview leerling Verzorgende IG Elle Faro: "Ik vind het idee dat je ze met kleine dingen blij kan maken het allerleukste"

Hoe is het om in de ouderenzorg te werken? En wat maakt werken bij Egala Zorg nu zo leuk? Elle is leerling Verzorgende IG op De Leystroom en vertelt over haar ervaringen.  

Wat is je werkachtergrond?

Mijn werkachtergrond is administratief. Ik heb één jaar bij een bank gewerkt. Daarna heb ik 24 jaar bij een leasemaatschappij voor auto's gewerkt. De laatste jaren wilde ik eigenlijk al iets anders. Ik was toen voor veel vacatures al te 'oud' en mijn dochter was toen nog vrij jong. Ik heb in die tijd veel activiteiten op school gedaan, ik ben vrijwilligster bij het Amphia ziekenhuis in Oosterhout geworden en bij Samen Top, waarbij mensen met afstand tot de arbeidsmarkt worden geholpen. Vanuit het vrijwilligerswerk ben ik in de zorg gerold.

Hoe ben je bij Egala Zorg terecht gekomen?

Er stond een vacature als gastvrouw bij Ruitersbos open. Ik heb mijn stoute schoenen aangetrokken en heb gesolliciteerd. Een uur later werd ik al teruggebeld om op gesprek te komen. Twee dagen later ben ik bij Ruitersbos gestart. Ik zeg altijd dat ik daar het leukste baantje van Ruitersbos heb gehad. Ik deed daar alles behalve de zorg. Bijvoorbeeld koffie met iets lekkers verzorgen, pantoffels bij de bewoners aandoen, een kettinkje omdoen, opmaken, dat soort dingen.

Mijn functie werd betaald uit een potje wat op een gegeven moment leeg was. Ik kon toen niet blijven. Er werd me gevraagd of ik in het buurthuis van De Leystroom wilde komen werken voor twee weken. Toen de twee weken om waren werd gevraagd of ik langer wilde blijven. Zo heb ik vier jaar als gastvrouw gewerkt. Dat was echt geweldig, heel erg leuk.

Uiteindelijk ben je in de zorg gaan werken. Hoe kwam dat?

Op een gegeven moment kwam corona om de hoek kijken en werd het buurthuis gesloten. We werden toen ingezet op de afdelingen. Ik merkte dat dat eigenlijk ook wel heel leuk was, de verzorging van de mensen zelf. Ik mocht nog maar weinig: helpen met eten en drinken, een praatje maken, dat soort dingen. Maar ik was al gelijk enthousiast!

Je doet nu de opleiding tot Verzorgende IG. Waarom heb je voor de opleiding VIG gekozen?

De opleidingscoördinator vroeg mij of ik de opleiding tot Helpende wilde gaan doen. Ik heb toen meegelopen. Ik kende bijna alle bewoners al vanuit het werk in het buurthuis, dus dat was voor mij een voordeel. Na het meelopen heb ik nog een sollicitatiegesprek gehad. Tijdens gesprek werd mij gevraagd waarom ik in plaats van Helpende niet de opleiding tot VIG ging volgen. Ik wist niet dat dat kon, daar had ik nooit bij stil gestaan. Dus ik moest er wel even over nadenken. Ik ben zo in september 2021 begonnen met de opleiding tot VIG. Ik had nog geen basis van de zorg en moest alles dus nog leren. Nu ben ik volgend jaar klaar!

Hoe ziet jouw werkdag eruit?

In de ochtenddienst start ik om 7 uur. We overleggen met de collega's wie welke bewoners helpt. Bij sommige bewoners doe je dat alleen, andere bewoners verzorg je samen met een collega. Ik ga niet haasten. Je kan soms beter vijf minuten langer bezig zijn om het praatje aan te horen en gezellig en relaxt te wassen. Daar heb je de rest van de dag profijt van.

Daarna breng ik een bewoner naar de woonkamer en ga ik weer verder. Je zorgt voor het eten en drinken, een krantje lezen, een wandeling maken; eigenlijk doen we van alles. We laten bewoners zoveel mogelijk zelf doen. Met ontbijt kijken we bijvoorbeeld wat bewoners zelf willen en nog kunnen. Mijn valkuil is dat ik toch vaak vraag of ik een boterham moet smeren. Je weet dat je mensen zoveel mogelijk zelf moet laten doen, maar ik vertroetel ze graag!

Je weet dat je mensen zoveel mogelijk zelf moet laten doen, maar ik vertroetel ze graag!

Wat is het leukste van werken bij locatie De Leystroom?

De Leystroom is mijn thuis. Ik vind het omgaan met de mensen en het idee dat je echt nuttig werk doet het allerleukst. Het idee dat je ze met kleine dingen blij kan maken, Dat is zowel in het buurthuis als op de afdelingen zo. Je ziet meteen aan de bewoners dat ze het waarderen dat je tijd voor ze maakt. Het is vaak de laatste fase als ze hier eenmaal zijn. Het is belangrijk om dat zo prettig mogelijk te maken. Daar haal ik heel veel voldoening uit.

Het grappige is, ik kende veel bewoners natuurlijk al vanuit het buurthuis. Dat is een voordeel, maar het is ook lastig. In het buurthuis zijn mensen vaak blij, opgewekt, ze komen met visite. Maar toen ik ze de eerste keren op de afdeling zag, zijn ze 'thuis' en tref je ze soms wel heel anders aan. Daar moet je wel mee leren omgaan. Je moet het niet persoonlijk nemen als bewoners misschien wat minder aardig tegen je zijn, dat had ik in het begin vooral. Het is momentopname.

In het buurthuis zijn mensen vaak blij en opgewekt. Op de afdeling zijn ze 'thuis' en tref je ze soms wel heel anders aan. 

Wat vind je van het cultuurspecifiek werken?

Bij locatie Raffy heb ik in het Corona team gezeten. We gaven de mensen eten en drinken, zodat de zorg door kon gaan. Ik was vanuit locatie De Leystroom gewend om bewoners mevrouw of meneer te noemen, of bij de voornaam. Dat vragen we bij de opname. Op Raffy zei iedereen meteen op mijn eerste dag "Zeg maar tante, zeg maar oom". De cultuur is heel anders, ik vond het echt heel leuk.

En van het werken met deze doelgroep, de ouderen?

Dat vind ik heel leuk. Als ik maar kan zorgen en het gevoel heb dat ik iets kan betekenen voor de mensen. Toen ik nog in het bedrijfsleven zat, dacht ik vooral: waar doe ik het eigenlijk voor? Ik wilde graag iets anders doen. Iets waarmee ik iets kan betekenen voor anderen. Dat heb ik hier wel echt gevonden. Zowel in het buurthuis als op de afdelingen.

Het is heel dankbaar werk. Je merkt het in de ochtend als je bij de bewoners komt, dat ze de herkenning hebben. Dan vinden ze het zo fijn dat je er weer bent. Er was zelfs een echtpaar dat moest huilen omdat ik op vakantie ging.

Ik ga nu naar een andere afdeling. Veel bewoners vragen of ik nog wel terugkom. Je bouwt zo'n band met ze op.

Er was een echtpaar dat zelfs moest huilen omdat ik op vakantie ging. 

Wat is het meest bijzondere moment dat je in je werk bij ons hebt meegemaakt?

Wat ik altijd heel bijzonder vind, is wanneer bewoners in de allerlaatste fase liggen. De contacten die je dan met de familie en waar nog mogelijk met de bewoners hebt, zijn heel bijzonder. We gaan altijd heel respectvol om met de bewoners, maar je doet in zo'n fase nog extra je best om die bewoner zo min mogelijk te belasten. Als het nodig is dan gaan we zelfs fluisteren. Ik vind dat wel een heel mooi stukje van mijn werk.

We hadden een bewoner die overleed. Ik moest hem van het bed op de brancard leggen. Dat was heel bijzonder. Maar ook de uitvaart was een bijzonder moment. Wij proberen altijd met één of twee collega's daar naartoe gaan. Bij deze uitvaart waren in totaal maar zes mensen, waaronder mensen de begrafenisonderneming. Er waren misschien niet zo veel mensen, maar het was echt een hele warme uitvaart. Er werd gevraagd of ik iets voor wilde lezen. Hiervoor was een gedicht uitgezocht. Dat heb ik toen voorgelezen. Dat vond ik een heel mooi moment.

Het contact met de mensen blijf ik heel bijzonder vinden. In het begin ben je een gezicht, maar als je er wat langer werkt dan herkennen ze je. Dat vind ik heel mooi.

Wat zou je aan iemand mee willen geven die eraan denkt om bij Egala Zorg te gaan werken?

We zijn hier een heel warm huis. Je hebt hier echt tijd voor de bewoners. Dat is natuurlijk de ene dag meer dan de andere. Maar je kan hier wel echt een band met ze opbouwen door het kleinschalige werken. Je wordt ook gezien. Als er iets is, kan je bij je leidinggevende terecht. En weet je, overal is er wel iets. Het gras is ergens anders altijd groener. Maar we hebben het hier hoofdzakelijk gewoon goed geregeld. We mogen niet klagen!

Wil jij net als Elle echt iets betekenen voor ouderen? Bekijk onze vacatures en wie weet ben jij binnenkort onze nieuwe collega!